Исәнмесез, сыйныфташлар!

 Мәктәпләрдә укуны тәмамлыйбыз да, төрлебез-төрле якка таралышабыз.  Кайберләребез белән сирәк булса да күрешкәләп торсак, кайберләребезне әнә шундый очрашуларда гына күрәбез.

Азнакайдагы 1 нче мәктәпне 1977 елда тәмамлаучылар арасында да укуны тәмамлаганнан соң 48 ел узгач кына, очрашучылар булды.

 Еллар узган саен балачак,  мәктәп еллары тагы да ныграк сагындыра, балачак, яшьлек дусларын, классташларны күрәсе килә.  Дөресрәге шул чорларның бер генә  мизгеленә булса да  кайтып киләсе килә.

  ...Очраштылар сыйныфташлар. Сагынышканнар. Шулай булмаса, берьюлы 90га якын  сыйныфташ бергә җыелыр иде мени!?  Сургут, Казан һәм башка ерак шәһәрләрдән дә кайтканнар. Сыйныфташлар арасында бик җитди сәбәпләр аркасында гына  килүчеләр юк. Шунысы аяныч, инде арадан 41 сабакташыбыз якты дөнья белән хушлашырга да өлгергән.  Барысын да искә алып, хатирәләрен уртаклаштылар  сыйныфташлар.  Алар арасында нинди генә һөнәр ияләре, казанышларга ирешүчеләр юк. Әмма бүген инде без моннан 48 ел элек булгандагыча барыбыз да  тигез, чөнки барыбыз да  –пенсионерлар. Сабакташлар рәхәтләнеп ял иттеләр, нәкъ  яшь чактагыча  биеделәр, җырладылар, мул табыннар артында сыйландылар.  “Яшьлегебезгә кайтып килгәндәй булдык”, – диләр алар.  Барысы да шундый матур очрашуны оештыруның үзәгендә кайнаган Фәндәрия Әхмәтшина – Җиһангировага һәм аның оештыручы “командасына”, һәр класс буенча билгеләнгән старосталарга рәхмәтле калдылар һәм тагын ике елдан барысы да исән-сау булып, мәктәпне тәмамлауның 50 еллыгында очрашырга сүз биреп таралыштылар.