Блоги
-
Әти нинди була икән ул?
Аның әтисе кинәт кенә юкка чыккан иде бит. Бик кечкенә иде ул, бөтенләй дә хәтерләми. Нинди була икән соң ул әти?
-
Чират
Бер чибәркәй чишенә иде, шуны карап тордым. Мондый бәхет тагын кайчан эләгә әле, – дип кеткелдәде.
-
Язгы тамаша
Яз! Аны һәр җан иясе сагынып көтеп ала. Салкын озын кыш буена җылы кояшын, якты көннәрен зарыкканбыз. Беренче гөрләвекләргә кушылып, күңел дә җырлый башлый. Яз – ул яшеллек, яшәрү, тормыш билгесе.
-
Эх, бабай!...
Журналистның куен дәфтәрендә нинди генә язмалар ятмый. Шуларны актарынып утырганда, менә шушындый бер тәфсилләмәгә тап булдым. Каян чыккан ул? Кем язып китергән булган? Шулай да, кызык фикер, Сез дә укып карагыз әле.
-
Күңел күзе
Юл буе эчтән елап кайтты. Җебек тә түгел инде, югыйсә, тик кызларга кулы күтәрелми. Чәченнән тарткан, төрткәләшкән малайларны алай рәнҗетми Ләйлә.
-
Ау! Кәләшләр! Кияүләр Сезне эзли!
Ә син әле дә ялгызмы? Кичекмәстән бу хәлне төзәтергә кирәк!
-
Чүпрәне матурлыкка җигик
Язга да кердек. Бу чорда һәр хатын-кыз тагын да матурырак күренү турында уйлана башлый. Сезгә гади генә чүпрәдән бик нәтиҗәле бит йөзлеге ясап карарга тәкъдим итәбез.
-
Шәп яшибез, җәмәгать!
Гади генә туган көнне дә менә шулай үткәрәбез.
-
Ана күңеле балада мы?
Аның матур булып үләсе, үлгәч тә сөйкемле күренәсе килә иде. Шуңа күрә өстенә иң яңа, матур киемнәрен киде, куе чәчләрен толымга үреп, баш өстенә җыеп куйды. Аннары көзгегә карап озак кына үзенең ябык боек йөзенә карап торды да, балкон ишеген ачты. Бүлмәдәге бушлыкка ыжгырып кышкы салкын җил кереп тулды.
-
Әбиләр чуагы
Җай гына барган тыныч гаилә тормышына ире кинәт вафат булганнан соң күләгә төште. Кече улы өйләнеп, төп йортта калган иде. Киленнең кияүгә чыкканнан бирле бер дә ачылып карамаган йөзе тагын да төкселәнде, моңарчы да көч-хәл белән тыеп килгән зәһәр теле тугарылыпмы-тугарылды.
-
Мин аларның бәйрәме булсам да, алар миңа бәйрәм ясамады
Менә сиңа бәйрәм! Алданмыйк әле, җәмәгать, шундыйларга!
-
Тәвәкәллек
Беткән баш беткән, ни булса, шул булыр, кыз урлаганга үтермиләр, яратмаса, кире китәр, серләре килешсә, яшәрләр, дип Шәүкәт кызны хак та урларга план корды.
-
Ышан!
– Рәхмәт, доктор. Борчылмагыз, бу сер минем белән бергә үләчәк, – дип тизрәк улын кочагына кысып сөяргә ашыкты.
-
Аналарның да була төрлесе...
Әллә без әбиләребез әйткән ата – улны, ана кызны белми торган заманга килеп җиттекме соң?
-
Ничекләр үзгәрергә?!
Без, совет чоры балалары, ничек кенә булса да заманнан артта калмаска, аның койрыгына булса да ябышырга тырышабыз. Әмма шул чор тәрбиясе алган күңел генә кайбер нәрсәләргә каршы килеп маташа.