Кыш килгәч

Кыш килгәч

(сабый зары)

Әни әйтә: "Кыш килгән, – ди.

–Тышта чана шуарсың.

Күбәләктәй ак карларны

Куа-куа уйнарсың.

Тышта салкын, җылы киен,

Салкын тидермә!" – диде.

Бер колготки, ике чалбар

Өч кат оекбаш бирде.

Майка, күлмәк, ике кофта

Куртка, шапка өстәлде.

Шарф, бияләй, итек

Киеним ничек итеп?

Аякларым колготкиның

Очына көч-хәл төште.

Йон күлмәкнең муеныннан

Башым керми интекте.

Ниһаять, киенеп беттем:

Шапка, бүрек, бияләй.

Их, хәзер булса иде

Күңелле һәм ямьле җәй.

Авыз-борынны каплап

Әни шарф бәйләде.

"Әйдә, улым, әйдә," – диеп

Үз артыннан әйдәде.

Әүмән-тәүмән килә-килә

Урамга чыгып бастым.

Кыймылдап йөреп тә булмый

Баскан урында калдым.

"Чана шу!", – диләр бит әле, –

Кар куып уйна әйдә!"

Шушы кадәр киенгәчтен

Йөреп буламы, әллә?

Әтиләр әнә үзләре

Колготки да кимиләр.

Шарф белән борыннарын

Бер дә бәйләп йөрмиләр.

Шуңа инде, шуңа инде

Безнең хәлне белмиләр.