Тәкъсимә Гариповадан җомга теләкләре

Атнакичне әбием 
Догалар укый иде.
Бу көнне әрвахлар 
Кайтыр, дип сөйли иде. 
Мин дә өйрәнәм догалар, 
Телимен изгелекләр.
Күңелемдәге догаларым
Барып җитсәләр әгәр, 
Тар гүрләре яктырып, 
Урыннары оҗмахта
Булсын иде, я Раббем,
Кабул ит син, Аллаһым!

Жомгада

Хәерле җомга иртәсе –
Өй тулы бәхет иңсен!
Күңел күге җылыдан
Бәрәкәткә туенсын. 
Күңелдә булса тынычлык, 
Гомерле булырбыз без.
Яхшы хәбәрләр ишетеп, 
Шатлыкларда үтсен көнебез.      
Сакла безне, Раббым, яман чирләрдән, 
Ялгышлардан сакла, Аллаһым! 
Иман нуры җанда булганда, 
Илләребез тыныч,  күк йөзләре аяз булып, 
Тормышыбыз алга барыр шул чагында!