Рәфис Ханнановны һәр азнакайлы белә

Автобуста, кибетләрдә, урамда аның бик еш шигырь укыганын ишетергә туры килә. Ул каләм тотып, нәрсә языйм икән дип озын-озак уйланып утырмый, шунда ук сиңа атап шигырь чыгарып куя. Азнакай, табигать, кешеләр, тормыш турында шигырьләре «Дөньяда яшәү яме» дигән җыентыкта дөнья күргән.

Затлы да син, йомшак та син,

Әй, минем татар телем!

Сөйләшәбез, сайрашабыз,

Бизибез татар илен.

Кай җирләрдә яшәсәң дә,

Яратам сине, халкым,

«Татарым!» - диеп һәрчакта

Йөрәктә дөрли ялкын,

- дип яза ул «Татарым» шигырендә.

Әнә шулай туган теле, халкы өчен янып-көеп яшәүче һәм иҗат итүче кешеләр булганда, телебез, мәдәниятыбыз яшәр.