Бай ирдән бәхетем булмады

Ирем белән кафеда таныштык. “Брутальный” диләр андый егетләрне. Хак та, бер карауда гашыйк булырлык ул: буй-сын да, төс-бит тә, киемнәре дә бик килешле. Ыспай бакенбарды аңа тагын да серлелек, затлылык өсти. Үзен шулкадәр иркен тота, шаяртырга ярата. Нишләп күзе нәкъ миңа төшкәндер, югыйсә мин бик тыныч холыклы, компанияләрдә аз сөйләшүчән, башка кызлар кебек егетләр алдында чытлыкланырга яратмыйм.

Ул мине кыйммәтле машинасында подъездыма кадәр кайтарып куйды. Машинада озак кына сөйләшеп утырдык. Артур әти-әнием, эшем турында сораштырды. Ул чакта мәктәптә укыта идем. Хушлашканда кулымнан үбеп озатты. Аның беренче очрашуда ук кочакларга үрелмәве, үзен нәзакәтле тотуы ошады.

Шулай без аралаша башладык. Бер ай да үтмәгәндер, кияүгә чыгарга тәкъдим ясады.

Хикәянең дәвамын "Маяк" газетасынын бүгенге санында укый аласыз!