Кайтырлар кебек тоела

Җиңү көне җиргә килгән саен,

Ана көтә өзелеп улларын.

Ике күзе  арыды инде күптән

Күзләп һаман киткән юларын.

Кырык бернең июль ае иде

 Озатканда игезәк улларын.

“Исән-сау әйләнеп кайтыгыз!” дип

Изәп калган иде кулларын.

Дошманнарны кыйнап барабыз  дип,

Хатлар килә иде анага.

Кызганычка каршы яу кырында,

Ядрә тигән газиз балага.

Икенчесе – игезәк сыңары да,

Башын салган сугыш кырында.

Күпме сугышчылар ятып калган

Сугыш кыры дигән урында.

Кайтмасларын  күптән белсә дә ул,

Ана күңеле сыкрый, уела.

Җиңү көне җиргә килгән саен,

Гел кайтырлар кебек тоела.